16.อบเชยไทย



อบเชยไทย
ชื่อวิทยาศาสตร์ (Scientific Name) : Cinnamomum bejolghota (Buch.-Ham.) Sweet 
ชื่อสามัญ (Common Name) : Cinnamon
ชื่อเรียกอื่น ๆ (Other Names) : บอกคอก (ลำปาง), พญาปราบ (นครราชสีมา), สะวง (ปราจีนบุรี), กระดังงา (กาญจนบุรี), ฝักดาบ (พิษณุโลก), สุรามิด (สุโขทัย), กระแจกโมง โมงหอม (ชลบุรี), กระเจียด เจียดกระทังหัน (ยะลา), อบเชยต้น มหาปราบ (ภาคกลาง) ฯลฯ
ชื่อวงศ์ (Family Name) : Lauraceae
ลักษณะ (Characteristics) :  อบเชยไทยจัดเป็นไม้ยืนต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ มีความสูงของต้นประมาณ 15-20 เมตร ทรงพุ่มกลมหรือเป็นรูปเจดีย์ต่ำ ๆ ทึบ เปลือกต้นค่อนข้างเรียบเกลี้ยงเป็นสีน้ำตาลอมเทา เปลือกและใบมีกลิ่นหอม ใบอบเชยไทย ใบเป็นใบเดี่ยวออกตรงข้ามหรือเยื้องกันเล็กน้อย ลักษณะของใบเป็นรูปขอบขนาน ใบมีขนาดกว้างประมาณ 2.5-7.5 เซนติเมตร และยาวประมาณ 7.5-25 เซนติเมตร แผ่นใบหนา เกลี้ยง แข็ง และกรอบ เส้นใบออกจากโคนมี 3 เส้น ยาวตลอดจนถึงปลายใบ ด้านล่างเป็นคราบขาว ก้านใบยาวประมาณ 0.5 เซนติเมตร ดอกอบเชยไทย ออกดอกเป็นช่อแบบกระจายที่ปลายกิ่ง ยาวประมาณ 10-25 เซนติเมตร ดอกมีกลิ่นเหม็น ดอกมีขนาดเล็กสีเหลืองอ่อนหรือสีเขียวอ่อน ผลอบเชยไทย ผลมีขนาดเล็ก ลักษณะของผลเป็นรูปขอบขนาน ยาวประมาณ 1 เซนติเมตร ผลแข็ง ตามผิวผลมีคราบขาว แต่ละมีเมล็ดเดียว ฐานรองรับผลมีลักษณะเป็นรูปถ้วย
การกระจายพันธุ์ (Distribution) : อบเชยชนิดจะพบได้ในป่าเขาที่ยังอุดมสมบูรณ์หรือป่าดงดิบทั่วไปในประเทศไทย
ช่วงเวลาการออกดอก (Flowering Time) : ไม่มีข้อมูล

ประโยชน์ (Use and Utilizations) : อบเชยเป็นเครื่องยา และเครื่องเทศ ที่ได้จากการขูดเอาเปลือกชั้นนอกออกให้หมด  แล้วลอกเปลือกชั้นในออกจากแก่นลำต้น โดยใช้มีดกรีดตามยาวของกิ่ง แล้วรวบรวมนำไปผึ่งที่ร่มสลับกับการนำออกตากแดดประมาณ 5 วัน  ขณะตากใช้มือม้วนขอบทั้งสองข้างเข้าหากัน  จนเปลือกแห้งจึงมัดรวมกัน เปลือกอบเชยที่ดีจะมีสีน้ำตาลอ่อน(สีสนิม) มีความตรงและบางสม่ำเสมอ ยาวประมาณ 1 เมตร มีกลิ่นหอมเฉพาะ รสสุขุม เผ็ด หวานเล็กน้อย
สรรพคุณ (Medicinal Uses) : ตามตำราไทย น้ำต้มเปลือกต้น ดื่มแก้ตับอักเสบ อาหารไม่ย่อย แก้ท้องเสีย ลำไส้เล็กทำงานผิดปกติ ขับพยาธิ มีสรรพคุณบำรุงดวงจิต  แก้อ่อนเพลีย  ชูกำลัง  ขับผายลม  บำรุงธาตุ  แก้บิด  แก้ลมอัณฑพฤกษ์   แก้ไข้สันนิบาต   ใช้ปรุงเป็นยานัตถุ์แก้ปวดหัว รับประทานแก้เบื่ออาหาร  แก้จุกเสียด แน่นท้อง   แก้ไอ  แก้ไข้หวัด  ลำไส้อักเสบ  ท้องเสียในเด็ก  อาการหวัด  ปวดปะจำเดือน แก้อ่อนเพลีย  คลื่นไส้อาเจียน  แก้ปวดประจำเดือน  ห้ามเลือด บดเป็นผงโรยแผลกามโรค สมานแผล
แหล่งอ้างอิง (References) : 
ฐานข้อมูลเครื่องยาสมุนไพร คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. (2553). อบเชย. สืบค้น 30 ตุลาคม 2560, จาก http://www.thaicrudedrug.com. 
ศูนย์ปฏิบัติการโครงการปลูกป่าถาวรเฉลิมพระเกียรติฯ, กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช. (2557). เชียด, อบเชยต้น.  สืบค้น 30 ตุลาคม 2560, จาก www.goldenjubilee-king50.com.
จุไรรัตน์ เกิดดอนแฝก. (2556). สมุนไพรลดไขมันในเลือด 140 ชนิด.  กรุงเทพฯ: ปนิดา เกิดดอนแฝก. 
 MedThai. (2557). อบเชย สรรพคุณและประโยชน์ของอบเชย 48 ข้อ.  สืบค้น 30 ตุลาคม 2560, จาก https://medthai.com.


ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

01.กานพลู

รูปภาพ
กานพลู ต้นกานพลู ชื่อวิทยาศาสตร์  : Syzygium aromaticum (L.) Merrill & Perry ชื่อสามัญ  : Clove Tree ชื่อวงศ์  : Myrtaceae ลักษณะทางพฤกษศาสตร์  :  ไม้ต้น สูง  9-12  เมตร อาจสูงได้ถึง  20  เมตร เรือนยอดเป็นรูปกรวยคว่ำ แตกกิ่งต่ำ ลำต้นตั้งตรง เปลือกเรียบ สีเทา ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูปใบหอก รูปรี หรือรูปไข่กลับแคบๆ กว้าง  8-11  ซม. ยาว  32-37  ซม. ปลายแหลมหรือเรียวแหลม โคนสอบแคบ ขอบเรียบ แผ่นใบด้านบนเป็นมัน มีต่อมน้ำมันมาก เส้นแขนงใบข้างละ  15-20  เส้น ปลายเส้นโค้งจรดกับเส้นถัดไปก่อนถึงขอบใบ ก้านใบยาว  1-2.5  ซม. ช่อดอกแบบช่อเชิงหลั่น ออกที่ปลายยอด ยาวประมาณ  5  ซม. ก้านช่อดอกสั้นมาก แต่อาจยาวได้ถึง  1  ซม. ใบประดับรูปสามเหลี่ยม ยาว  2-3  มม. กลีบเลี้ยง  4  กลีบ โคนติดกันเป็นหลอดยาว  5-7  มม. เมื่อเป็นผลขยายออกเป็นรูปกรวยยาวประมาณ  1  ซม. ปลายแยกเป็นแฉกรูปไข่ ยาว  3-4  มม. กลีบดอก  4  กลีบ รูปขอบขนานหรือกลม ยาว  7-8  มม. มีต่อมมน้ำมันมาก ร่วงง่าย เกสรเพศผู้จำนวนมาก ร่วงง่าย ก้านชูอับเรณูยาวประมาณ  7  มม. ก้านเกสรเพศเมียยาวประมาณ  4  มม. ผล รูปไข่กลับกามรูปรี ยาว 
อ่านเพิ่มเติม

07.พริกไทย

รูปภาพ
พริกไทย พริกไทย พริกไทย ชื่อสามัญ  Pepper พริกไทย ชื่อวิทยาศาสตร์  Piper nigrum L. จัดอยู่ในวงศ์พริกไทย ( PIPERACEAE ) พริกไทย  มีชื่อท้องถิ่นอื่น ๆ ว่า พริกขี้นก, พริกไทยดำ, พริกไทยขาว, พริกไทยล่อน, พริกน้อย (ภาคเหนือ), พริก (ใต้) เป็นต้น ลักษณะพริกไทย  ต้นพริกไทยเป็นต้นไม้ที่มีอายุยืน จัดอยู่ในประเภทไม้เลื้อย สูงประมาณ 5 เมตร ลักษณะของลำต้นจะเป็นข้อ ๆ ลักษณะของใบพริกไทยจะมีสีเขียวสด ใบใหญ่คล้ายใบโพ ส่วนลักษณะของดอกพริกไทยจะมีขนาดเล็ก จะออกช่อตรงข้อของลำต้น มีลักษณะเป็นพวง ซึ่งจะมีเมล็ดกลม ๆ ติดกันอยู่เป็นพวง มีถิ่นกำเนิดในประเทศอินเดีย บริเวณเทือกเขาทางภาคตะวันออกเฉียงใต้ สำหรับบ้านเราพริกไทยถือเป็นพืชเศรษฐกิจที่สำคัญชนิดหนึ่ง โดยนิยมปลูกพริกไทยกันมากในจังหวัดจันทบุรี ตราด และระยอง สายพันธุ์พริกไทย  พริกไทยที่นิยมปลูกในบ้านเรามีอยู่ 6 สายพันธุ์ ได้แก่ พันธุ์ใบหนา พันธุ์บ้านแก้ว พันธุ์ปรางถี่ธรรมดา พันธุ์ปรางถี่หยิก พันธุ์ควายขวิด และสายพันธุ์คุชชิ่ง สมุนไพรพริกไทย  เป็นพืชที่มีผลเป็นพวงเม็ดขนาดเล็ก จัดเป็นสมุนไพรที่มีสรรพคุณทางยา และป็นราชาแห่งเครื่องเทศที
อ่านเพิ่มเติม

08.พิลังกาสา

รูปภาพ
พิลังกาสา ชื่อวงศ์  :   MYRSINACEAE ชื่อวิทยาศาสตร์  :    Ardisia   polycephala    Wall . ชื่อสามัญ  :   Ardisia   Polycephala ชื่อพื้นเมือง  : ผักจำ, ผักจ้ำแดง (เชียงใหม่, เชียงราย), ตีนจำ (เลย),  ลังพิ สา (ตราด), ทุรังกาสา (ชุมพร), ราม (สงขลา), ปือนา (มลายู- นราธิวาส) , จิง จ้ำ, จ้ำก้อง, มะจ้ำใหญ่, ตาปลาราม, ตาเป็ด, ทุกังสา และ มาตา อาแย ประโยชน์   : คุณสมบัติชั้นเลิศที่มีความโดดเด่นใน การป้องกัน และรักษาโรคมะเร็งในตับได้ อย่างมีประสิทธิภาพ อีกทั้งช่วยบำรุงตับ ฟื้นฟูตับแข็ง แก้น้ำเหลืองเสียง แก้โรคเรื้อน และแก้กามโรคได้เป็นอย่างดี ลักษณะ( Characteristics ) :  ต้นพิลังกาสา   เป็นไม้ยืนต้นขนาดย่อม มีความสูงของต้นประมาณ2-3เมตร ลำต้นแตกกิ่งก้านสาขาออกรอบต้น แต่ไม่มากนัก  ใบพิลังกาสา  ใบเป็นใบเดี่ยวออกเรียงสลับกันเป็นคู่ ๆ  ตามข้อต้น ลักษณะของใบเป็นรูปไข่ ปลายใบแหลม โคนใบสอบ ส่วนขอบใบเรียบไม่มีจัก แผ่นใบเป็นสีเขียวมัน  มีลักษณะหนาและใหญ่ ส่วนยอดอ่อนเป็นสีแดง  ดอกพิลังกาสา  ออกดอกเป็นช่อตามปลายกิ่งหรือ ตามส่วนของยอด ดอกเป็นสีเหลืองนวล , สีชมพูอมขาว หรือสีขาวแ
อ่านเพิ่มเติม